IPv4 i IPv6 su dvije verzije Internet protokola, koji predstavlja skup pravila koja regulišu način na koji uređaji komuniciraju preko interneta. IPv4 koristi 32-bitne adrese i može podržati do 4.3 milijarde jedinstvenih adresa, dok IPv6 koristi 128-bitne adrese i može podržati gotovo beskonačan broj jedinstvenih adresa.
IPv4 i IPv6 su oba protokola koji se koriste za komunikaciju na internetu. IPv4 je stariji protokol i koristi 32-bitno adresiranje, što omogućava oko 4.3 milijarde jedinstvenih adresa. IPv6 je noviji protokol i koristi 128-bitno adresiranje, što omogućava gotovo beskonačan broj jedinstvenih adresa. Jednostavnije rečeno, IPv4 je poput malog grada s ograničenim prostorom za kuće, dok je IPv6 poput ogromnog grada s beskrajnim prostorom za nove zgrade.
IPv4 i IPv6 su dvije verzije Internet protokola (IP) koje se koriste za identifikaciju uređaja povezanih na mrežu. IP je osnovni komunikacijski protokol koji omogućava prijenos podataka preko interneta i odgovoran je za usmjeravanje paketa podataka između uređaja. IPv4 je starija verzija IP-a i koristi se od ranih dana interneta. Međutim, brzi rast interneta doveo je do iscrpljivanja IPv4 adresa, što je potaknulo razvoj IPv6.
IPv4 adrese su 32-bitni brojevi koji su izraženi tačkastim decimalnim zapisom, kao što je 192.168.0.1. Ovaj format omogućava oko 4.3 milijarde jedinstvenih adresa, što može izgledati puno, ali nije dovoljno da podrži sve veći broj uređaja koji su povezani na internet. IPv6, s druge strane, koristi 128-bitne adrese koje su izražene u heksadecimalnom zapisu, odvojene dvotočkama, kao što je 2001:0db8:85a3:0000:0000:8a2e:0370:7334. Ovaj format omogućava gotovo beskonačan broj jedinstvenih adresa, što znači da svaki uređaj može imati svoju jedinstvenu IP adresu.
Razumijevanje razlika između IPv4 i IPv6 važno je za mrežne administratore, IT stručnjake i svakoga ko koristi internet. IPv6 nudi mnoge prednosti u odnosu na IPv4, uključujući poboljšanu sigurnost, bolje performanse i veći adresni prostor. Međutim, prijelaz sa IPv4 na IPv6 nije uvijek jednostavan i zahtijeva pažljivo planiranje i implementaciju kako bi se osiguralo da se izvrši ispravno.
Šta je Internet protokol?
Internet protokol (IP) je skup pravila koja upravljaju komunikacijom između uređaja na mreži. Odgovoran je za usmjeravanje paketa podataka između uređaja i osiguravanje da su isporučeni na ispravno odredište. IP adrese se koriste za identifikaciju uređaja na mreži, omogućavajući slanje i primanje podataka između njih.
IPv4
IPv4 je četvrta verzija Internet protokola i danas je najčešće korištena verzija na Internetu. Koristi 32-bitni adresni sistem, što znači da je dostupno samo 4.3 milijarde jedinstvenih IP adresa. Ovo se može činiti mnogo, ali sa sve većim brojem uređaja koji su povezani na Internet, broj dostupnih IP adresa brzo ponestaje.
IPv6
IPv6 je šesta verzija Internet protokola i razvijena je kao nasljednik IPv4. Koristi 128-bitni adresni sistem, što znači da je dostupno 340 undeciliona jedinstvenih IP adresa. Ovo je ogroman porast u odnosu na IPv4 i osigurava da postoji dovoljno IP adresa za smještaj svih uređaja koji su trenutno povezani na Internet, kao i budućih uređaja.
IPv6 također nudi nekoliko drugih prednosti u odnosu na IPv4, uključujući poboljšanu sigurnost, bolje performanse i efikasnije rutiranje. Međutim, još uvijek ne podržavaju svi uređaji i mreže IPv6, tako da se IPv4 još uvijek široko koristi.
IP adrese se pišu u različitim formatima u zavisnosti od verzije Internet protokola koji se koristi. IPv4 adrese se pišu kao niz brojeva odvojenih tačkama, dok se IPv6 adrese pišu kao alfanumeričke sekvence odvojene dvotočkama.
Ukratko, Internet protokol je skup pravila koja upravljaju komunikacijom između uređaja na mreži. IPv4 i IPv6 su dvije verzije Internet protokola, pri čemu IPv6 nudi nekoliko prednosti u odnosu na IPv4, uključujući veći broj dostupnih IP adresa.
IPv4
IPv4, ili Internet Protocol verzija 4, je protokol koji se koristi za komunikaciju preko Interneta. To je četvrta verzija Internet protokola (IP) i još uvijek se široko koristi danas.
Jedna od ključnih karakteristika IPv4 je njegova upotreba 32-bitnih adresa, što omogućava maksimalno 4.3 milijarde jedinstvenih IP adresa. Međutim, sa sve većim brojem uređaja povezanih na Internet, adresni prostor koji pruža IPv4 postao je nedovoljan.
IPv4 adrese su predstavljene u decimalnom zapisu, gdje postoje četiri dijela brojeva odvojenih tačkama. Svaka sekcija može imati vrijednost između 0 i 255. Na primjer, 192.168.1.1 je uobičajena IPv4 adresa koja se koristi za lokalne mreže.
IPv4 pruža niz važnih funkcija za mrežnu komunikaciju, uključujući usmjeravanje, fragmentaciju i kvalitet usluge. Takođe uključuje podršku za protokole kao što su TCP i Internet Protocol Security (IPSec), koji pružaju enkripciju, autentifikaciju i druge sigurnosne karakteristike.
Međutim, IPv4 ima neka ograničenja koja su postala očiglednija kako je internet rastao. Jedno od ovih ograničenja je adresni prostor, što je dovelo do razvoja tehnika kao što su prevođenje mrežnih adresa (NAT) i podmreže kako bi se sačuvale adrese.
IPv4 također ima neke sigurnosne propuste, kao što je nedostatak ugrađene enkripcije i autentifikacije. To je dovelo do razvoja dodatnih protokola kao što je IPSec za pružanje ovih funkcija.
Sve u svemu, IPv4 je igrao ključnu ulogu u razvoju Interneta, ali njegova ograničenja dovela su do razvoja novijih protokola poput IPv6.
IPv6
IPv6 je najnovija verzija Internet protokola (IP) i dizajnirana je da zamijeni IPv4. Razvila ga je Radna grupa za internet inženjering (IETF) kako bi se pozabavila iscrpljivanjem IPv4 adresa i obezbijedila sigurniji i efikasniji protokol za budućnost interneta.
Jedna od najznačajnijih razlika između IPv6 i IPv4 je veličina IP adrese. IPv6 koristi 128-bitnu heksadecimalnu adresu, koja pruža mnogo veći adresni prostor od 32-bitne adrese koja se koristi u IPv4. Ovo omogućava praktično neograničen broj jedinstvenih IP adresa, što omogućava dodjelu jedinstvene adrese svakom uređaju na planeti.
IPv6 također uključuje nekoliko novih funkcija koje nisu prisutne u IPv4. Jedna od ovih karakteristika je automatska konfiguracija, koja omogućava uređajima da automatski konfigurišu sopstvene IP adrese bez potrebe za DHCP serverom. Još jedna karakteristika je fragmentacija paketa, kojom upravlja host koji šalje, a ne mreža. Ovo smanjuje opterećenje rutera i poboljšava performanse mreže.
IPv6 takođe uključuje podršku za DNS zapise, protokol za upravljanje internet grupama, otkrivanje višestrukog slušaoca i mnoge druge protokole koji nisu bili dostupni u IPv4. To olakšava razvoj novih aplikacija i usluga koje koriste prednosti ovih funkcija.
Jedna od najvećih prednosti IPv6 je njegova kompatibilnost s mobilnim uređajima. S porastom pametnih telefona i drugih mobilnih uređaja, postalo je sve važnije imati protokol koji može podnijeti jedinstvene zahtjeve ovih uređaja. IPv6 pruža podršku za mobilne mreže i može se koristiti za sigurno i efikasno povezivanje uređaja na internet.
Sve u svemu, IPv6 je značajno poboljšanje u odnosu na IPv4 i pruža sigurniji, efikasniji i skalabilniji protokol za budućnost interneta. Iako još uvijek postoje neka pitanja kompatibilnosti koja treba riješiti, prednosti IPv6 su jasne i očekuje se da će postati standardni protokol za javnu upotrebu u bliskoj budućnosti.
Više čitanja
IPv4 i IPv6 su obje verzije Internet protokola (IP) koje se koriste za identifikaciju uređaja na mreži. IPv4 je 32-bitni sistem koji koristi niz brojeva odvojenih tačkama za kreiranje jedinstvenih adresa, dok je IPv6 128-bitni sistem koji koristi alfanumeričke sekvence odvojene dvotočkama za kreiranje jedinstvenih adresa. IPv6 omogućava praktično neograničen broj jedinstvenih adresa, dok IPv4 ima ograničenu ponudu od približno 4.3 milijarde jedinstvenih adresa. (izvor: TechRadar, AVG, Lifewire, TechTarget, Hostinger)
Povezani uslovi Internet umrežavanja